Modlitwa dziękczynna o świątynię

MODLITWA DZIĘKCZYNNA W INTENCJI ŚWIĄTYNI BOGA OJCA (Sanktuarium powrotów do Ojca)

«O Boże nasz, Ojcze! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca, bo dotrzymałeś słowa Twemu słudze, w tym, coś mu przyrzekł i powiedział swymi ustami, a co dziś wypełniłeś ręką. Więc i teraz niech się sprawdzi, prosimy Cię, Panie, Twoje słowo, które dałeś Twemu słudze. Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałeś. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: „Tam będzie moje Imię” – tak, aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu.

Również i ten, który przyjdzie z daleka przez wzgląd na Twe Imię – bo będzie słychać o Twoim wielkim Imieniu i o Twej mocnej ręce i wyciągniętym ramieniu – gdy przyjdzie i będzie się modlić w tej świątyni, Ty wysłuchaj i uczyń to wszystko, o co on będzie do Ciebie wołać. Niech wszystkie narody ziemi poznają Twe Imię. Niech też wiedzą, że Twoje Imię zostało wezwane nad tą świątynią, którą zbudowałeś. Niech Twoje oczy będą otwarte na błaganie Twego ludu, ku wysłuchaniu ich, ilekroć będą wołać do Ciebie.

Niech będzie błogosławiony Bóg, nasz Ojciec, który dał szczęście swemu ludowi, według tego wszystkiego, co zapowiedział; za to, że nie uchybił ani jednemu wypowiedzianemu słowu z wszelkiej obietnicy, że zbuduje dom swojemu słudze. Niech będzie z nami Bóg, nasz Ojciec, jak był z naszymi przodkami! Niech nas nie opuszcza i nie odrzuca nas, ale nakłoni do siebie nasze serca, abyśmy chodzili Jego drogami, strzegąc Jego poleceń, praw i nakazów, do których zobowiązał naszych przodków. Niech wszystkie ludy świata dowiedzą się, że jedynie Pan jest Bogiem, a innego nie ma. I niech pośród nich Ojciec będzie znany, czczony i miłowany… (por. 1 Krl 8, 23-60)